De laatste 1,5 week...
Door: Jelmer
Blijf op de hoogte en volg Jelmer
17 Oktober 2011 | India, New Delhi
Paulina en ik zochten de laatste avond in Kochi naar een plek waar we rustig ons illegale biertje konden drinken. We slenterden door de verlaten straatjes van deze leuke plaats. Het was rond 23u en er was geen kip op straat. We liepen richting het strand en vonden een plekje. Om ons heen waren alleen nog flinke rotsblokken aan beide kanten. We haalden de halve liter uit de tas, kletsten wat toen er opeens een meter of 3 schuin boven ons een straathond stond. Niets aan de hand, die zie je daar wel meer. Hij liep naar ons toe en langs ons heen en ging verderop zitten. Binnen luttele seconden kwamen er nog 2...nog eens 2...en nog eens 3... Paulina vond het niet zo relaxed meer en toen er een aantal begonnen te blaffen en te grommen op een meter of 3 van ons af, bekroop mij hetzelfde gevoel. Blaffende honden bijten niet, wordt er gezegd. Maar straathonden in een groep vertrouw ik niet zo.. Wat moesten we doen? We waren een soort van omsingeld en niets in de buurt om mee te slaan wanneer nodig. Een hond kwam langzaam blaffend en grommend op ons af...een tweede volgede...ik zag het al helemaal voor me. Beiden niet beschermd tegen rabies en de vakantie zou eindigen in een ziekenhuis. Na een beet van een straathond ben je in dit geval letterlijk ver van huis... Als een wonder kwam er ineens een local aanlopen die de honden wegjoeg. We werden gered! Klinkt lekker overdreven wellicht, maar de volgende ochtend bij het ontbijt vertelden de eigenaren van onze homestay dat we echt geluk hebben gehad aangezien er meerdere locals en toeristen gebeten zijn de laatste tijd.
De dag erna bezochten we "Jew town" ; een synagoge ; Dutch Palace om even onze goede oude tijd te bewonderen. Alles lopend, plaatjes schietend en veel gezelligheid met zn twee. S' avonds zou zij rond 19u de ferry pakken naar de overkant van de stad om daar de trein naar Bangalore te pakken. We gingen samen nog wat eten en tijdens het eten vroeg ze opeens of ik zo'n raar gevoel had.. En ja, dat had ik. We hadden 2,5 dag met elkaar doorgebracht en het afscheid zat eraan te komen. En je weet dat het bij het reizen hoort maar wennen doet het voor mij nooit. We namen een riksja naar de ferry, dikke knuffel en we spraken af dat we elkaar in Londen weer zullen zien, aangezien ze daar woont.
Met een blok in mn maag liep ik na het afscheid naar de bar om maar weer een potje bier naar binnen te gooien. Rechtsachterin was nog een plek vrij. Naast mij zat een man met flinke baard, lodderige ogen een biertje te drinken. Beetje het type ' sextoerist' kreeg ik het idee. Hij praatte met wat mensen naast hem en aan zn Engels te horen was het een Hollander. Ik raakte met 'm aan de praat en mn vermoeden werd bevestigd.. Hij woonde op de Filipijnen in St Angelos. Dat is zeg maar het Pattaya van de Filipijnen. Ik was al snel klaar met 'm en toen hij vroeg of er in Goa nog ' wat te wippen viel' dronk ik mn glas zowat ineens leeg, betaalde en weg.
Een aantal uur later werd ik om 03.00uur snachts opgepikt en naar het treinstation gebracht. De weg er naartoe was op sommige plekken echt bizar slecht. Zo slecht dat we af en toe zelfs bijna stilstonden. Hier en daar weer een roedel straathonden die midden op weg lopen of slapen. Rond een uur of 12 was ik in Kanyakumari. Het meest Zuidelijke punt van dit gekke land. Daar was het de bedoeling om Laura te ontmoeten die ik in Anjuna had leren kennen. Op zoek naar een goedkope slaapplek natuurlijk. Maar dat ging niet zo makkelijk. Vaak waren ze gewoon goor en/of afgelegen. Ik besloot dan maar om eens flink in de buidel te tasten en welgeteld 17 euro per nacht te gaan betalen. 990 Rupees. Prima kamer, tv, balkon etc. Het dorpje was best aardig maar heel veel te beleven was er niet. Laura zou de volgende dag komen. Ik ging vroeg naar mn hotel, keek een film, bestelde wat bier op mn kamer en viel niet gek veel later als een blok in slaap. De volgende dag probeerde ik Laura te bereiken via de foon. Helaas, voicemail. Dan maar via Facebook, dacht ik. Maar helaas...stroom lag er de hele dag af. Aangezien ik niet zeker wist of ze zou komen besloot ik voor die dag een treinticket naar Chennai te fixen. Eenmaal terug van het treinstation moest ik voor 15u uitchecken. Om 13u zat ik klaar met mn tassen om wat te eten. Normaal gesproken zou ik de volgende dag naar Chennai gaan, maar dat ticket cancelde ik. Het werd dus diezelfde dag. En ja...wat gebeurt er dan? Tijdens een koppoe koffie zie ik Laura voorbijlopen! Blij dat ze er was, maar balend dat ik net alles omgegooid had. Ik moest kiezen : Of alleen naar de Oostkust of nog een dagje met haar blijven. Ik besloot te blijven. Ik nam een kamer in hetzelfde hotel naast haar. We gingen samen de hort op. We dronken wat in de bar van een hotel. Het was bijna tijd voor de zonsondergang en tegelijktijd de opkomst van de maan, want dat zou je hier tegelijk kunnen zien. Helaas, deels bewolkt. We wilden wel naar een andere bar en na veel navragen kwamen in een smal steegje terecht. De geur van pis kwam je tegemoet, maar een meter 10 verderop zagen we in een vaag licht een groepje mannen staan. Eenmaal daar stonden we voor een groot hek met daar doorheen de graaiende armen van de mannen, wijzend naar de goedkope wodka en rum. Dit was duidelijk een vreemde bar, waar alleen mannen zaten van een jaar of 40 en ouder. Toeristen kwamen hier niet ( dachten we ) en vrouwen al helemaal niet. Het was een geweldige ervaring. In zo'n donker hol met de locals. De bar ging dicht en we liepen richting strand om ons laatste kleine flesje van 250 ml wodka op te drinken. We donderden bijna in slaap op het strand dus we besloten terug te lopen naar ons ranzige hotel. Uiteindelijk had ik net zo goed mijn kamer niet hoeven booken...
De volgende ochtend ging ik met haar mee naar Varkala. Dus weer terug omhoog langs de Westkust. Een uurtje of 5 met de bus. Eenmaal daar was het verder niets anders dan luieren, strandje, drankje etc. De ochtend van de 16e Okt werd het weer tijd om afscheid te nemen. En wederom...saying goodbye sucks, big time! Ik nam de trein naar de plaats waar ik nu ben, Margao. Een rit van 20uur. Gelukkig behoorlijk kunnen slapen. Het strand is hier een dikke 10 km vandaan, maar dat heb ik nu wel genoeg gezien.
Het voelt alsof mn trip al voorbij is. Deze plaats is eigenlijk alleen een tussenstop. Morgenochtend de trein naar Mumbai waar ik savonds om een uur of 22u aankom. Die dag erna is het eigenlijk wachten op de terugvlucht, de 20e om 01:45u....
Het moge duidelijk zijn dat deze trip in vergelijking met vorig jaar zoveel beter was! Een stuk relaxter, superleuke mensen ontmoet. Nieuwe adresjes in Londen,Boston en Oostenrijk. En wellicht ook nog in Seoul aangezien de laatste avond in Varkala nog wat Koreanen aanschoven. Maar dat zal er wel nooit van komen.
Misschien dat ik in Mumbai nog wat plaats maar dat zie ik daar dan wel!
Thanks all voor meelezen en reageren!! Donderdag rond een uur of 14u ben ik weer in good old Demtah!
C U!!
De dag erna bezochten we "Jew town" ; een synagoge ; Dutch Palace om even onze goede oude tijd te bewonderen. Alles lopend, plaatjes schietend en veel gezelligheid met zn twee. S' avonds zou zij rond 19u de ferry pakken naar de overkant van de stad om daar de trein naar Bangalore te pakken. We gingen samen nog wat eten en tijdens het eten vroeg ze opeens of ik zo'n raar gevoel had.. En ja, dat had ik. We hadden 2,5 dag met elkaar doorgebracht en het afscheid zat eraan te komen. En je weet dat het bij het reizen hoort maar wennen doet het voor mij nooit. We namen een riksja naar de ferry, dikke knuffel en we spraken af dat we elkaar in Londen weer zullen zien, aangezien ze daar woont.
Met een blok in mn maag liep ik na het afscheid naar de bar om maar weer een potje bier naar binnen te gooien. Rechtsachterin was nog een plek vrij. Naast mij zat een man met flinke baard, lodderige ogen een biertje te drinken. Beetje het type ' sextoerist' kreeg ik het idee. Hij praatte met wat mensen naast hem en aan zn Engels te horen was het een Hollander. Ik raakte met 'm aan de praat en mn vermoeden werd bevestigd.. Hij woonde op de Filipijnen in St Angelos. Dat is zeg maar het Pattaya van de Filipijnen. Ik was al snel klaar met 'm en toen hij vroeg of er in Goa nog ' wat te wippen viel' dronk ik mn glas zowat ineens leeg, betaalde en weg.
Een aantal uur later werd ik om 03.00uur snachts opgepikt en naar het treinstation gebracht. De weg er naartoe was op sommige plekken echt bizar slecht. Zo slecht dat we af en toe zelfs bijna stilstonden. Hier en daar weer een roedel straathonden die midden op weg lopen of slapen. Rond een uur of 12 was ik in Kanyakumari. Het meest Zuidelijke punt van dit gekke land. Daar was het de bedoeling om Laura te ontmoeten die ik in Anjuna had leren kennen. Op zoek naar een goedkope slaapplek natuurlijk. Maar dat ging niet zo makkelijk. Vaak waren ze gewoon goor en/of afgelegen. Ik besloot dan maar om eens flink in de buidel te tasten en welgeteld 17 euro per nacht te gaan betalen. 990 Rupees. Prima kamer, tv, balkon etc. Het dorpje was best aardig maar heel veel te beleven was er niet. Laura zou de volgende dag komen. Ik ging vroeg naar mn hotel, keek een film, bestelde wat bier op mn kamer en viel niet gek veel later als een blok in slaap. De volgende dag probeerde ik Laura te bereiken via de foon. Helaas, voicemail. Dan maar via Facebook, dacht ik. Maar helaas...stroom lag er de hele dag af. Aangezien ik niet zeker wist of ze zou komen besloot ik voor die dag een treinticket naar Chennai te fixen. Eenmaal terug van het treinstation moest ik voor 15u uitchecken. Om 13u zat ik klaar met mn tassen om wat te eten. Normaal gesproken zou ik de volgende dag naar Chennai gaan, maar dat ticket cancelde ik. Het werd dus diezelfde dag. En ja...wat gebeurt er dan? Tijdens een koppoe koffie zie ik Laura voorbijlopen! Blij dat ze er was, maar balend dat ik net alles omgegooid had. Ik moest kiezen : Of alleen naar de Oostkust of nog een dagje met haar blijven. Ik besloot te blijven. Ik nam een kamer in hetzelfde hotel naast haar. We gingen samen de hort op. We dronken wat in de bar van een hotel. Het was bijna tijd voor de zonsondergang en tegelijktijd de opkomst van de maan, want dat zou je hier tegelijk kunnen zien. Helaas, deels bewolkt. We wilden wel naar een andere bar en na veel navragen kwamen in een smal steegje terecht. De geur van pis kwam je tegemoet, maar een meter 10 verderop zagen we in een vaag licht een groepje mannen staan. Eenmaal daar stonden we voor een groot hek met daar doorheen de graaiende armen van de mannen, wijzend naar de goedkope wodka en rum. Dit was duidelijk een vreemde bar, waar alleen mannen zaten van een jaar of 40 en ouder. Toeristen kwamen hier niet ( dachten we ) en vrouwen al helemaal niet. Het was een geweldige ervaring. In zo'n donker hol met de locals. De bar ging dicht en we liepen richting strand om ons laatste kleine flesje van 250 ml wodka op te drinken. We donderden bijna in slaap op het strand dus we besloten terug te lopen naar ons ranzige hotel. Uiteindelijk had ik net zo goed mijn kamer niet hoeven booken...
De volgende ochtend ging ik met haar mee naar Varkala. Dus weer terug omhoog langs de Westkust. Een uurtje of 5 met de bus. Eenmaal daar was het verder niets anders dan luieren, strandje, drankje etc. De ochtend van de 16e Okt werd het weer tijd om afscheid te nemen. En wederom...saying goodbye sucks, big time! Ik nam de trein naar de plaats waar ik nu ben, Margao. Een rit van 20uur. Gelukkig behoorlijk kunnen slapen. Het strand is hier een dikke 10 km vandaan, maar dat heb ik nu wel genoeg gezien.
Het voelt alsof mn trip al voorbij is. Deze plaats is eigenlijk alleen een tussenstop. Morgenochtend de trein naar Mumbai waar ik savonds om een uur of 22u aankom. Die dag erna is het eigenlijk wachten op de terugvlucht, de 20e om 01:45u....
Het moge duidelijk zijn dat deze trip in vergelijking met vorig jaar zoveel beter was! Een stuk relaxter, superleuke mensen ontmoet. Nieuwe adresjes in Londen,Boston en Oostenrijk. En wellicht ook nog in Seoul aangezien de laatste avond in Varkala nog wat Koreanen aanschoven. Maar dat zal er wel nooit van komen.
Misschien dat ik in Mumbai nog wat plaats maar dat zie ik daar dan wel!
Thanks all voor meelezen en reageren!! Donderdag rond een uur of 14u ben ik weer in good old Demtah!
C U!!
-
17 Oktober 2011 - 04:59
Buur:
Klinkt goed buurtje!! Kun je donderdag mooi aanschuiven bij het burger! -
17 Oktober 2011 - 05:25
Merrel:
Gaat snel jelmerT! Je bent wel op tijd voor muziek totaal.... Das dan wel weer wat. X -
17 Oktober 2011 - 05:43
Yara:
Wat een spannend verhaal over grommende viervoeters...en de rest;)! Geniet nog van de laatste dagen! -
17 Oktober 2011 - 06:38
Kai:
Wow zit je reis er alweer op! Anders dan je vorige ervaring, heeft deze reis mij nu toch ook erg nieuwsgierig gemaakt naar India... wellicht een mooie volgende bestemming voor Lieke en mij =) Alvast een goede terugreis dude! -
17 Oktober 2011 - 06:47
Koos En Leen:
we genoten weer van je belevenissen, als we bij co zijn vertellen we alles .over jou.Laatste nieuws ze was bij Jan ,nieuwe bewoner op visite ! We wensen je een goede thuisreis en zullen je verhalen missen. Groeten Koos ,Lena.... -
17 Oktober 2011 - 06:54
Wendy:
Het lijkt wel een spannende triller dat verhaal van die honden. Geniet van je laatste dagen en alvast een goede reis terug.. -
17 Oktober 2011 - 07:00
Eggh:
Super goos! Leuk om donderdag weer te zien! Geniet er nog ff van amigo! -
17 Oktober 2011 - 07:31
Ma:
Je hebt echt een relaxte vakantie gehad, op wat wilde beesten na dan, en ik kijk uit naar je terugkeer!En de foto's!!Zie je donderdag-X -
17 Oktober 2011 - 07:51
Thirz:
Genoten van al je avonturen! Lekker geschreven ook! Moet je wat mee doen...;-)
Relax nog ffies wat en tot gauw! xxx -
17 Oktober 2011 - 08:16
Nicht Mar:
Ha lieve neef, ik volg nu twee maal waarbenjij.nu, van jou en van mijn neef(je) Sierk die net vertrokken is voor 8,5 maand en nu in Melbourne zit. Gisteren belde een vriendin die mij mee kon delen dat de broer van ene Louise die een tijdje in Zuid-Amerika zat waarbenjij.nu opgericht had. Ik zei: Uhhh? (lekker intelligent. . . . ), ik heb ook zo'n soort verhaal!
Nou Jelmer, mooie verhalen, fijn dat je zo genoot, nog ff dan! CU soon! Marianne. -
17 Oktober 2011 - 10:05
Martijnbikkel:
Goed om te lezen man. Have a save trip home! -
17 Oktober 2011 - 10:17
Straathond:
Grrrrr WOEF! -
17 Oktober 2011 - 12:33
Jorn:
Leuk om te lezen, jammer dat het er al weer bijna op zit. Tot bier!
-
17 Oktober 2011 - 17:10
Marije:
Kijk. Dat noem ik nou een spannend avontuur. Gelukkig goed afgelopen! Je moet er inderdaad niet aan denken om gebeten te worden.
Geniet van de laatste dagen. Ben benieuwd naar de foto's! -
17 Oktober 2011 - 19:38
Jgsr:
Mooie verhalen. Zonder bier worden ze wel een beetje kort.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
